Noord-Korea’s strenge controle strekt zich uit tot de persoonlijke verschijning van haar burgers. De onofficiële “modepolitie”, bestaande uit onbetaalde leden van de door de overheid gerunde Kim Il-sung Socialistische Jeugdliga, houdt nauwlettend toezicht op de naleving van ongeschreven regels met betrekking tot kleding en kapsels. Deze handhavers zorgen voor conformiteit en onderdrukken elke hint van buitenlandse invloeden.
Vooral de kledingkeuzes van vrouwen worden gecontroleerd. Broeken moeten loszittend zijn, schaarse kleding is ten strengste verboden en zonnehoeden worden met argwaan bekeken. Spijkerbroeken en tops met Romeinse letters zijn volledig verboden, en alles wat als te decoratief of ongebruikelijk wordt beschouwd, leidt tot afkeuring. Het overkoepelende principe is dat kleding niet “buitenlands” mag lijken.
Hoewel specifieke voorschriften niet formeel zijn vastgelegd, geeft de ambiguïteit handhavers ruime discretionaire bevoegdheid om te bepalen wat een overtreding vormt. Deze onzekerheid creëert een klimaat van angst en zelfcensuur, omdat burgers ernaar streven ongewenste aandacht te vermijden. De handhaving varieert regionaal, met verschillende interpretaties van “buitenlandse stijlen” in verschillende provincies.
Zelfs kapsels worden gecontroleerd. Van vrouwen wordt over het algemeen verwacht dat ze nette, conservatieve stijlen zonder overmatig volume behouden. Hoewel berichten over verplichte kapsels die de stijl van leider Kim Jong-un weerspiegelen door experts zijn ontkracht, heeft het regime een lange geschiedenis van het handhaven van strenge regels voor haarlengte en -styling.
Ondanks de strenge regels ontstaan er modetrends in Noord-Korea. Chinese cosmetica zijn populair en het permanenten van het onderste deel van het haar is een recente trend onder jonge vrouwen. Terwijl de staatsmedia vinalon, een in eigen land geproduceerde stof, blijven promoten, fleurt geïmporteerde kleding de straten van Noord-Koreaanse steden op. Het verlangen naar zelfexpressie blijft bestaan en vindt subtiele uitlaatkleppen binnen de grenzen van toegestane stijlen.
De acties van de modepolitie weerspiegelen de bredere inspanningen van de Noord-Koreaanse overheid om alle aspecten van het leven van haar burgers te controleren en de infiltratie van buitenlandse invloeden te voorkomen. De beperkingen op het persoonlijke uiterlijk dienen als een constante herinnering aan de macht van het regime en de beperkingen die aan individuele expressie worden opgelegd. Door te dicteren wat mensen dragen, wil de overheid ideologische zuiverheid handhaven en elke vermeende bedreiging voor haar gezag voorkomen.
