Het bestuderen van damesmodetijdschriften in Latijns-Amerika vereist onderzoek naar ephemera, vaak gehuisvest in incomplete archieven. Deze materialen vinden kan een uitdaging zijn, waarbij onderzoekers onconventionele bronnen zoals vlooienmarkten en privécollecties moeten verkennen.
De ontdekking van twee in leer gebonden jaargangen van het Argentijnse modetijdschrift “Para Ti” op een vlooienmarkt in Mexico-Stad leidde tot een reis door de geschiedenis van het tijdschrift en de betekenis ervan in het vormgeven van mode en vrouwelijkheid in Argentinië. Deze bewaard gebleven delen gaven aanleiding tot vragen over hun oorsprong, de bedoelingen achter hun bewaring en de potentiële inzichten die ze bevatten over de impact van het tijdschrift op de lezers.
Traditionele onderzoeksbenaderingen van Latijns-Amerikaanse damesmodetijdschriften richten zich vaak op inhoudsanalyse, invloedrijke figuren of ideologische kritieken. “Para Ti” bekijken door een lens die de dualiteit ervan waardeert – als zowel een esthetisch object als een gids voor het huiselijk leven – biedt echter een rijker begrip van de culturele betekenis ervan.
Hoewel de conservatieve genderrollen die vaak in dergelijke publicaties worden afgebeeld, worden erkend, is het cruciaal om de veelzijdige aard van modetijdschriften en hun impact op het leven van vrouwen te erkennen. Ze boden advies, recepten, modetrends en een gevoel van gemeenschap voor hun lezers. Deze complexiteit maakt deze tijdschriften zowel fascinerend als uitdagend om te bestuderen.
Een toevallige ontmoeting met Cota Mantilla, de voormalige hoofdredacteur van “Para Ti”, leverde waardevolle inzichten op in het productieproces, de redactionele beslissingen en de rol van het tijdschrift in het Argentijnse modelandschap. Mantilla’s verhalen uit de eerste hand werpen licht op de samenwerking van het tijdschrift met het Franse “Elle”, de uitdagingen van het coördineren van modeseizoenen over de hemisferen en het ingewikkelde proces van het creëren van elk nummer.
De inhoud van het tijdschrift was verdeeld tussen een journalistiek team, voornamelijk mannen die verantwoordelijk waren voor interviews en artikelen, en een serviceteam dat zich richtte op mode, beauty, koken en woninginrichting. Deze verdeling weerspiegelde het tweeledige doel van het tijdschrift: informeren en entertainen, maar ook praktische begeleiding bieden voor het dagelijks leven van vrouwen. Mantilla’s leiderschap bevorderde een levendige werkomgeving voor jonge vrouwen, wat bijdroeg aan de evolutie van de vrouwenjournalistiek in Argentinië.
“Para Ti” weerspiegelde niet alleen, maar vormde ook actief het evoluerende begrip van vrouwelijkheid in Argentinië. Het tijdschrift paste zich aan aan veranderende trends, nam nieuwe modestijlen op en behandelde opkomende sociale kwesties, waarmee het zijn dynamische relatie met zijn lezerspubliek aantoonde. Deze evolutie benadrukt de kracht van modetijdschriften om intieme publieke ruimtes te creëren en verbindingen tussen vrouwen te bevorderen.
Door gesprekken met Mantilla en een onderzoek van de bewaard gebleven jaargangen ontstaat een dieper begrip van “Para Ti” – niet als een statisch artefact, maar als een dynamische kracht in het vormgeven van mode, vrouwelijkheid en het leven van vrouwen in Argentinië. De blijvende erfenis van het tijdschrift ligt in het vermogen om een gemeenschap van gedeelde interesses en ervaringen te creëren, vrouwen van verschillende generaties te verbinden door een gemeenschappelijke draad van mode en schoonheid.
