Η Audrey Hepburn, μια διαχρονική εικόνα του στυλ της δεκαετίας του ’60, ενσάρκωσε την εξέλιξη της γυναικείας μόδας, υιοθετώντας τάσεις από την κομψότητα των αρχών της δεκαετίας έως το mod στυλ στα μέσα της. Η συνεργασία της με τον σχεδιαστή Hubert de Givenchy, τόσο στην οθόνη όσο και εκτός, δημιούργησε μια διαχρονική γκαρνταρόμπα που επηρέασε τις γυναίκες παγκοσμίως.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η Hepburn φορούσε συχνά κομψά κοστούμια με φούστα, που θύμιζαν το στυλ της Jackie Kennedy. Αυτά τα σύνολα συνήθως συνοδεύονταν από γάντια και καπέλα, δημιουργώντας μια εκλεπτυσμένη εμφάνιση. Το πράσινο κοστούμι Givenchy που φόρεσε η Hepburn στην ταινία του 1962 “Paris When It Sizzles” αποτελεί τέλειο παράδειγμα αυτής της κλασικής αισθητικής των 60s.
Οι στιλιστικές επιλογές στην ταινία του 1963 “Charade” αντανακλούσαν επίσης τα κομψά στυλ της εποχής, με ρούχα που θα ταίριαζαν απόλυτα και στην Πρώτη Κυρία Jackie Kennedy. Η Hepburn παρουσίασε αβίαστα αυτές τις εμφανίσεις στους δρόμους του Παρισιού.
Ο εμβληματικός ρόλος της Hepburn ως Holly Golightly στην ταινία του 1961 “Breakfast at Tiffany’s” την καθιέρωσε ως fashion icon. Η ταινία περιελάμβανε πολλά αξέχαστα ρούχα σχεδιασμένα από τον Givenchy, συμπεριλαμβανομένου του θρυλικού μικρού μαύρου φορέματος από την εναρκτήρια σκηνή.
Καθώς η δεκαετία του ’60 προχωρούσε, το στυλ της Hepburn εξελίχθηκε παράλληλα με το μεταβαλλόμενο τοπίο της μόδας. Υιοθετώντας το κίνημα “Mod” στα μέσα της δεκαετίας, ενσωμάτωσε μίνι φορέματα και έντονα χρώματα στην γκαρνταρόμπα της. Στην ταινία του 1966 “How to Steal a Million”, επέδειξε μοντέρνα γυαλιά ηλίου με λευκό σκελετό, ένα κομψό κοντό κούρεμα και έντονο eyeliner, αποτυπώνοντας την ουσία της μόδας της Διαστημικής Εποχής και το δημοφιλές μακιγιάζ με τα μεγάλα μάτια της περιόδου.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ενώ κάποιοι υιοθέτησαν μόδες εμπνευσμένες από την Ανατολή και μακρύτερα μήκη, η Hepburn παρέμεινε πιστή στο μίνι φόρεμα. Το ροζ μίνι φόρεμα που φόρεσε στον γάμο της με τον Andrea Dotti το 1969 έδειξε την συνεχή προτίμησή της για τα στυλ που την είχαν καθορίσει καθ’ όλη τη δεκαετία. Αυτή η επιλογή αντανακλούσε το συναίσθημα πολλών, συμπεριλαμβανομένων σχεδιαστών όπως ο Givenchy, που δεν ήταν ακόμη έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις εμβληματικές εμφανίσεις της εποχής.
