Η αντικουλτούρα των χίπις της δεκαετίας του 1960 έφερε επανάσταση στη μόδα με την ιδιαίτερη αισθητική “όλα επιτρέπονται”. Απορρίπτοντας τον κυρίαρχο καταναλωτισμό, οι χίπις ασπάστηκαν την ατομικότητα, την αυτοέκφραση και μια φιλοσοφία επιστροφής στη φύση, με αποτέλεσμα ένα μοναδικό στυλ που συνεχίζει να εμπνέει μέχρι σήμερα. Αυτό το στυλ, που χαρακτηρίζεται από χαλαρές γραμμές, φυσικά υφάσματα και χειροποίητες λεπτομέρειες, έγινε ένα ισχυρό σύμβολο ειρήνης, αγάπης και ελευθερίας.
Η μόδα των χίπις ήταν μια άμεση αντίδραση στο δομημένο και υλιστικό στυλ “mod” που επικρατούσε στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Αντί για κομψά και στενά ρούχα, οι χίπις προτιμούσαν χαλαρά, αδόμητα ενδύματα που επέτρεπαν την ελευθερία κινήσεων και την απόρριψη των κοινωνικών κανόνων. Οι επώνυμες ετικέτες ήταν άσχετες. τα ρούχα είχαν σκοπό να αντανακλούν το άτομο, όχι την κοινωνική του θέση. Η προσωποποίηση ήταν το κλειδί, με τους χίπις να διακοσμούν συχνά τα ρούχα τους με tie-dye, ζωγραφική, κεντήματα, patches και την προσθήκη χαντών, καρφιτσών και στολιδιών.
Τα αξεσουάρ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ολοκλήρωση της εμφάνισης των χίπις της δεκαετίας του ’60. Μαντήλια, κασκόλ και άφθονα κοσμήματα φοριούνταν τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες. Το δέρμα, η κάνναβη και το άχυρο ήταν δημοφιλή υλικά για κολιέ και βραχιόλια, συχνά στολισμένα με χάντρες, ιδιαίτερα “χάντρες γαϊδουριού”. Δαχτυλίδια και βραχιόλια φοριούνταν επίσης σε υπερβολή, με τα κοσμήματα να προτιμώνται από τα ακριβά κομμάτια. Τα καπέλα ήταν μια ιδιότροπη προσθήκη, που κυμαίνονταν από oversized floppy καπέλα για γυναίκες μέχρι διακοσμημένα καουμπόικα καπέλα ή ακόμη και γυναικεία καπέλα cloches για άνδρες. Οι ζώνες ήταν είτε λεπτές λωρίδες υφάσματος είτε χοντρές με μεγάλες αγκράφες.
Τα γυαλιά ηλίου ήταν ένα άλλο απαραίτητο αξεσουάρ. Στρογγυλοί ή oversized πλαστικοί σκελετοί ήταν ο κανόνας, με περιστασιακά ασυνήθιστα σχήματα όπως καρδιές ή τετράγωνα. Οι φακοί με παστέλ αποχρώσεις, ιδιαίτερα σε ροζ, μοβ, μπλε και κίτρινο, ήταν ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό των γυαλιών ηλίου των χίπις. Ενώ οι φακοί ντεγκραντέ εμφανίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’60, δεν υιοθετήθηκαν ευρέως από τους χίπις μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Τα υποδήματα ήταν συχνά προαιρετικά, αλλά όταν φοριούνταν, δινόταν προτεραιότητα στην πρακτικότητα και την άνεση. Οι μπότες και τα σανδάλια, κατά προτίμηση σε καφέ χρώμα, ήταν οι πιο συνηθισμένες επιλογές. Τα σανδάλια gladiator, τα αθλητικά παπούτσια με κορδόνια και τα μοκασίνια ήταν επίσης δημοφιλή. Καθώς η δεκαετία προχωρούσε, ορισμένοι χίπις ενσωμάτωσαν μπότες go-go και άλλα υποδήματα με επιρροές mod στο στυλ τους. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’60, τα γήινα σουέτ ή δερμάτινα παπούτσια, συχνά με επιρροές από τους ιθαγενείς της Αμερικής, έγιναν όλο και πιο διαδεδομένα.
Το φεμινιστικό κίνημα και η έννοια του “ελεύθερου έρωτα” ενίσχυσαν την ανδρόγυνη εμφάνιση στη μόδα των χίπις. Οι γυναίκες φορούσαν συχνά ανδρικά ρούχα, όπως oversized μπλουζάκια, σακάκια και πουκάμισα εργασίας, μετατρέποντάς τα συχνά σε μινι φορέματα. Το μακιγιάζ ήταν ελάχιστο, τα σουτιέν ήταν προαιρετικά και η περιποίηση ήταν διακριτική. Τα μάξι φορέματα με σούρες, οι φούστες σε γραμμή Α και τα παντελόνια με φαρδιά μπατζάκια σε ελαφριά υφάσματα όπως βαμβάκι ή λινό, συχνά με έντονα χρώματα ή εθνικά prints, ήταν επίσης βασικά στοιχεία της γυναικείας ενδυμασίας των χίπις.
Η εμφάνιση “Μητέρα Γη”, που δίνει έμφαση στη φυσική ομορφιά και τη βιωσιμότητα, αναδύθηκε μέσα στο κίνημα των χίπις. Τα μακριά, ατημέλητα μαλλιά στολισμένα με headpieces, το ελάχιστο μακιγιάζ και οι αέρινες σιλουέτες δημιούργησαν μια γαλήνια και αιθέρια αισθητική. Τα φυσικά υφάσματα σε γήινους τόνους και το λευκό ήταν τα αγαπημένα, και τα ανακυκλωμένα ρούχα από ρετάλια ή επαναχρησιμοποιημένα υλικά έγιναν μια κοινή πρακτική. Τα ρούχα με patchwork και τα φορέματα από σεντόνια επέδειξαν την εφευρετικότητα και τη δημιουργικότητα των γυναικών χίπις.
Για τους άνδρες χίπις, το απλό ήταν συχνά το κλειδί. Ένα πουκάμισο (προαιρετικό) και ένα casual παντελόνι ήταν η τυπική στολή. Τα μπλουζάκια, τα turtleneck και τα παντελόνια σε στενή γραμμή από κορδόνι, βαμβάκι ή τζιν ήταν συνηθισμένες επιλογές. Καθώς το ψυχεδελικό κίνημα κέρδιζε έδαφος, τα παντελόνια και τα πουκάμισα σε έντονα χρώματα με τολμηρά μοτίβα έγιναν πιο διαδεδομένα. Οι χιτώνες, οι ρόμπες και οι κάπες με ανατολίτικες επιρροές, συχνά στολισμένες με περίπλοκα prints, ήταν επίσης δημοφιλείς στους άνδρες, αντανακλώντας τις πνευματικές και φιλοσοφικές επιρροές μέσα στην κουλτούρα των χίπις.
Τα στρατιωτικά, τα ρούχα εργασίας και τα στυλ των biker επηρέασαν έντονα την ανδρική μόδα των χίπις. Τα δερμάτινα σακάκια, τα τζιν σακάκια, τα field jackets και τα πουκάμισα εργασίας παρείχαν ανθεκτικότητα και αντοχή. Οι μπότες εργασίας, ειδικά οι καουμπόικες μπότες, ήταν τα αγαπημένα υποδήματα. Το layering ήταν ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό, με τους άνδρες να φορούν συχνά πολλά πουκάμισα, γιλέκα και σακάκια. Αξεσουάρ όπως κολιέ με χάντρες, headbands και βραχιόλια ήταν συνηθισμένα και για τους άνδρες.
Το στυλ των χίπις της δεκαετίας του ’60 ήταν κάτι περισσότερο από απλά ρούχα. Ήταν μια δήλωση ατομικότητας, μια απόρριψη της συμμόρφωσης και μια αγκαλιά της ειρήνης και της αγάπης. Η επιρροή του κινήματος στη μόδα συνεχίζει να αντηχεί μέχρι σήμερα, υπενθυμίζοντάς μας τη δύναμη της αυτοέκφρασης και τη διαχρονική γοητεία ενός στυλ που γεννήθηκε από την επιθυμία για αλλαγή και τον εορτασμό της ελευθερίας.
