Η δεκαετία του 1950 σηματοδότησε μια σημαντική στροφή στην ανδρική μόδα, αγκαλιάζοντας μια νέα άνεση και μια έντονη χρήση χρώματος. Η αισιοδοξία και η οικονομική ευημερία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τροφοδότησαν την επιθυμία για αυτοέκφραση και ατομικότητα, που αντικατοπτρίζεται στα ποικίλα στυλ της δεκαετίας. Από τον επαναστατικό γκρίσερ μέχρι τον κομψό αθλητή, η ανδρική μόδα του ’50 περιλάμβανε μια γκάμα από εμφανίσεις που συνεχίζουν να εμπνέουν τη σύγχρονη ανδρική ένδυση.
Τα καπέλα απόλαυσαν μια αναζωπύρωση στη δημοτικότητα, με φεντόρα, καπελάκια, καπέλα Παναμά και πλακέ καπέλα να κάνουν κομψές δηλώσεις. Το χρώμα έγινε ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό, με τα καπέλα να διατίθενται σε μια μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων, συμπληρωμένα από διακοσμητικές κορδέλες.
Τα χτενίσματα ήταν ογκώδη και σχολαστικά χτενισμένα με πομάδα, με εμβληματικές εμφανίσεις όπως το pompadour, το jelly roll και το slick-back. Ενώ τα ξυρισμένα πρόσωπα ήταν ο κανόνας, το χαρακτηριστικό μούσι του James Dean εισήγαγε μια πιο τραχιά γοητεία.
Τα γυαλιά ηλίου έγιναν συνώνυμα με τη λάμψη του Χόλιγουντ και την αρρενωπή δροσιά, ενώ τα χοντρά πλαστικά σκελετά και τα γυαλιά browline καθόρισαν τις τάσεις στα γυαλιά. Τα γυαλιά Browline ήταν διαθέσιμα σε διάφορα χρώματα, από το κλασικό μαύρο μέχρι πιο έντονες αποχρώσεις όπως το πορτοκαλί.
Τα γιλέκα, ενώ δεν ήταν πλέον απαραίτητα για τα επαγγελματικά κοστούμια, έγιναν μια δήλωση μόδας από μόνα τους. Τα γιλέκα σε αντίθεση χρώματα και υλικά, όπως πλεκτά ή μάλλινα δέρματα, πρόσθεσαν μια πινελιά ατομικότητας στα σύνολα.
Τα γιακά των πουκάμισων ήταν κυρίως στερεωμένα, με το στρογγυλεμένο γιακά club να βιώνει μια αναβίωση. Τα κουμπιά προς τα κάτω, οι γλωττίδες και τα κλιπ γιακά ήταν κοινά χαρακτηριστικά. Τα έντονα χρώματα στα πουκάμισα σταδιακά έδωσαν τη θέση τους σε πιο ήπια παστέλ καθώς η δεκαετία προχωρούσε.
Οι γραβάτες παρουσίασαν μια μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων, από αφηρημένα σχέδια μέχρι γεωμετρικά μοτίβα. Τα υλικά κυμαίνονταν από μετάξι και μαλλί μέχρι τον τότε καινοτόμο πολυεστέρα. Οι παπιγιόν, αρχικά φαρδιές, αδυνάτισαν στα μέσα της δεκαετίας, αγκαλιάζοντας μια πιο μακριά, πιο αεροδυναμική σιλουέτα. Οι προ-δεμένες γραβάτες, ενώ ήταν βολικές, συνδέονταν με μια πιο νεανική, σχολική εμφάνιση.
Τα κοστούμια χαρακτηρίζονταν αρχικά από τη χαλαρή εφαρμογή και τις ευθείες γραμμές του αμερικανικού σακακιού. Ωστόσο, τα τέλη της δεκαετίας του 1950 είδαν την άνοδο του κοστουμιού ηπειρωτικού ή ρωμαϊκού στιλ, με πιο στενή σιλουέτα, βελάκια και πλαϊνά ανοίγματα.
Τα casual ρούχα κέρδισαν σημαντική απήχηση, με το εμβληματικό T-shirt του Marlon Brando στο “A Streetcar Named Desire” να πυροδοτεί μια τάση που διαρκεί μέχρι σήμερα. Τα χαβανέζικα πουκάμισα, τα πολύχρωμα πουκάμισα με σχέδια και το κορδόνι ήταν δημοφιλείς casual επιλογές. Το πουκάμισο γκάουτσο, ένα πουλόβερ με ανοιχτό γιακά, ήταν ένα ξεχωριστό casual ένδυμα.
Τα παντελόνια ήταν γενικά φαρδιά, συχνά με πιέτες και μανσέτες. Τα σορτς, συχνά με πιέτες και σχέδια, φοριόνταν με κάλτσες πάνω από το γόνατο σε στυλ Βερμούδων. Τα παπούτσια περιλάμβαναν κλασικά Oxfords, brogues, saddle shoes και τα βραχύβια winklepickers. Τα μπλε σουέντ παπούτσια του Elvis Presley έγιναν σύμβολο του επαναστατικού πνεύματος της εποχής.
Τα παλτό ήταν συνήθως φαρδιά και σακούλια, κατασκευασμένα από βαριά υφάσματα σε απαλά χρώματα όπως καφέ, γκρι και μαύρο. Τα διπλόκουμπα στυλ με τσέπες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή. Αξεσουάρ όπως οι υφαντές δερμάτινες ζώνες με μοναδικές αγκράφες, τα πολύχρωμα κασκόλ, τα γάντια, οι κάλτσες και τα μαντήλια τσέπης επέτρεπαν την προσωπική έκφραση.
