Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1920, η γυναικεία μόδα είχε αλλάξει σημαντικά. Η φυσική μέση, ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της δεκαετίας, τονιζόταν από ραφές τοποθετημένες στρατηγικά κάτω από το στήθος. Οι έντονοι, σχηματισμένοι ώμοι, που συχνά επιτυγχάνονταν μέσω φουσκωτών, πεταλούδας ή μανικιών μπαντζό, ενίσχυαν περαιτέρω αυτή τη σιλουέτα. Πολύπλοκα ντεκολτέ, στολισμένα με βολάν, γιακάδες, γραβάτες όπως το pussy bow και κορσάζ, έλκυαν την προσοχή στον κορμό. Τα μήκη των φορεμάτων παρέμειναν σχετικά χαμηλά, φτάνοντας μέχρι τη μέση της γάμπας για τα ρούχα ημέρας.
Η δεκαετία του 1930 είναι αναμφισβήτητα πιο γνωστή για την καινοτόμο κοπή bias, που πρωτοστάτησε η Madeleine Vionnet. Αυτή η τεχνική περιελάμβανε την κοπή του υφάσματος σε γωνία 45 μοιρών προς την ύφανση, επιτρέποντάς του να πέφτει και να αγκαλιάζει το σώμα, τονίζοντας τη φυσική γυναικεία μορφή. Η κοπή bias είχε ως αποτέλεσμα ρέοντα, ελικοειδή βραδινά φορέματα που ενσαρκώνουν την λαμπερή και αισθησιακή αισθητική της εποχής.
Αυτό το τολμηρό σχεδιαστικό στοιχείο επεκτάθηκε πέρα από τα βραδινά ρούχα, επηρεάζοντας τα φορέματα ημέρας με περίπλοκα σχέδια και λεπτομέρειες. Άνισα μήκη, κλιμακωτά στρώματα και πάνελ, συχνά κατασκευασμένα από τυπωμένο σιφόν, δημιούργησαν δυναμικά και οπτικά ενδιαφέροντα ενδύματα. Αυτά τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά είναι εμφανή στα σωζόμενα φορέματα τσαγιού από σιφόν της δεκαετίας του 1930, τα οποία διατηρούν μια εκπληκτικά μοντέρνα γοητεία.
Η κοπή bias σε συνδυασμό με την τάση για φορέματα με ανοιχτή πλάτη δημιούργησε μια τολμηρή και προκλητική εμφάνιση, ακόμη και για τα σημερινά πρότυπα. Η πλάτη έγινε σημείο εστίασης, τονισμένη από βαθιά ή σχισμένα ντεκολτέ και συχνά στολισμένη με κοσμήματα. Αυτή η τολμηρή στιλιστική επιλογή εδραίωσε την πλάτη ως μια νέα ερωτογενή ζώνη στη μόδα της δεκαετίας του 1930.
Οι επιρροές Art Deco συνέχισαν να διαπερνούν τη μόδα της δεκαετίας του 1930. Τα τυπώματα υφασμάτων έγιναν σήμα κατατεθέν της εποχής, με γεωμετρικά μοτίβα εμπνευσμένα από τον κυβισμό, κουκκίδες, γράμματα, ακόμη και εικονογραφικές αναπαραστάσεις καθημερινών αντικειμένων ή ζώων. Τα τυπώματα ρούχων ημέρας συχνά ενσωμάτωναν αντιθετικούς αλλά γήινους τόνους, ενώ τα βραδινά ρούχα προτιμούσαν κομψές αποχρώσεις του λευκού, του σαμπανιζέ ή του μαύρου.
