Η Audrey Hepburn, πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, ενσάρκωσε την εξέλιξη της γυναικείας μόδας, από την κλασική κομψότητα μέχρι την ανερχόμενη αισθητική των χίπις. Βασιζόμενη στην ήδη καθιερωμένη φήμη της από ταινίες όπως Διακοπές στη Ρώμη, Sabrina και Funny Face, η επιρροή της Hepburn στη μόδα της δεκαετίας του ’60 ήταν αδιαμφισβήτητη.
Ο ρόλος της ως Holly Golightly στην ταινία του 1961 Πρόγευμα στο Tiffany’s την καθιέρωσε ως είδωλο του στυλ. Η ταινία παρουσίασε εμβληματικά κοστούμια σχεδιασμένα από τον Hubert de Givenchy, συμπεριλαμβανομένου του θρυλικού μικρού μαύρου φορέματος από την εναρκτήρια σκηνή. Η συνεργασία της Hepburn με τον Givenchy, τόσο εντός όσο και εκτός οθόνης, δημιούργησε μια γαρνταρόμπα που χαρακτηριζόταν από απλότητα και κομψότητα, εύκολα αντιγράψιμη από γυναίκες όλων των τάξεων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η Hepburn φορούσε συχνά θηλυκά κοστούμια με φούστα που θύμιζαν το στυλ της Jackie Kennedy. Αντανακλώντας την Πρώτη Κυρία, συνδύαζε αυτά τα σύνολα με γάντα και καπέλα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πράσινο κοστούμι Givenchy που φορούσε στην ταινία του 1962 Paris When It Sizzles. Τα ρούχα που φόρεσε στην ταινία του 1963 Charade, ενώ αντηχούσαν το στυλ της Kennedy, αποπνέαν επίσης μια κομψή παριζιάνικη αύρα.
Καθώς προχωρούσε η δεκαετία του ’60, το στυλ της Hepburn εξελίχθηκε παράλληλα με τις μεταβαλλόμενες τάσεις. Υιοθέτησε το στυλ “Mod”, ενσωματώνοντας μίνι φορέματα και έντονα χρώματα στην γαρνταρόμπα της. Στην ταινία του 1966 How to Steal a Million, φόρεσε γυαλιά ηλίου με λευκό σκελετό, αντανακλώντας την τάση της Διαστημικής Εποχής, και ένα κομψό κοντό κούρεμα τονισμένο με μαύρο eyeliner, πετυχαίνοντας το δημοφιλές βλέμμα της εποχής.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, καθώς η μόδα στράφηκε προς ανατολικές επιρροές και μακρύτερα μήκη, η Hepburn διατήρησε το χαρακτηριστικό της στυλ. Η επιλογή ενός ροζ μίνι φορέματος για τον γάμο της με τον Andrea Dotti το 1969 κατέδειξε την προσωπική της στυλιστική προτίμηση. Εκπροσώπησε ένα μέρος του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων σχεδιαστών όπως ο Givenchy, που δεν είχαν ακόμη υιοθετήσει πλήρως τα νεότερα στυλ των τελών της δεκαετίας του ’60.
