Το New Look του Dior πρωτοστατεί
Η σιλουέτα που παρουσίασε ο Christian Dior στη συλλογή New Look του 1947 κυριάρχησε στη γυναικεία μόδα της δεκαετίας του ’50. Τα φορέματα με τη στενή μέση, που τόνιζαν τη γυναικεία σιλουέτα, αντιπροσώπευαν μια δραματική στροφή από τις πιο ανδρικές γραμμές της δεκαετίας του ’40 με τους έντονους ώμους και τους στενούς γοφούς. Οι ώμοι μαλάκωσαν με ενίσχυση, οι μέσες στένεψαν σε μικροσκοπικές αναλογίες που θύμιζαν τη βικτωριανή εποχή, και οι γοφοί τονίστηκαν με τούλι και κρινολίνα για επιπλέον όγκο. Ο τελικός στόχος; Μια εξαιρετικά θηλυκή σιλουέτα.
Το ρεπορτάζ της Vogue από την Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού την 1η Μαρτίου 1952, συνόψισε τέλεια την τάση: “Ξεκινάει από τη μέση. Η μέση είναι αυτό που τραβάει αμέσως το βλέμμα. Είναι ψηλά, είναι χαμηλά, ή και τα δύο.. αλλά είναι πάντα εκεί, πάντα τονισμένη, και επειδή συμβαίνει αυτό, η μόδα φαίνεται πιο θηλυκή από ό,τι εδώ και χρόνια.”
Ενώ ο Dior ηγήθηκε αυτής της αισθητικής, οι σύγχρονοί του υιοθέτησαν και υποστήριξαν το look με τους δικούς τους μοναδικούς τρόπους. Σχεδιαστές όπως οι Balenciaga, Balmain, Jacques Fath και Hardie Amies δημιούργησαν λαμπερά, υπερ-θηλυκά φορέματα καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. Αυτή η εποχή εδραίωσε τη σιλουέτα κλεψύδρας ως το απόλυτο σύμβολο της γυναικείας ομορφιάς. Οι φαρδιές φούστες, οι στενές μέσες και τα κομψά αξεσουάρ όρισαν το στυλ της δεκαετίας.
Η Χρυσή Εποχή της Υψηλής Ραπτικής: Το Παρίσι Ανακάμπτει
Μετά την κατοχή του Παρισιού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη γνώρισε μια αναγέννηση στον κόσμο της μόδας. Το Chambre Syndicale de la Couture, το διοικητικό όργανο της γαλλικής υψηλής ραπτικής, έλαβε μέτρα για την προστασία των σχεδίων των μελών του. Μια ανακοίνωση στο τεύχος της Vogue της 15ης Σεπτεμβρίου 1951 ανέφερε: “Πνευματικά δικαιώματα μοντέλου – απαγορεύεται η αναπαραγωγή.” Αυτό ίσχυε για όλα τα μοντέλα που παρουσιάστηκαν στις συλλογές του Παρισιού, τονίζοντας την αποκλειστικότητα και την καλλιτεχνία της υψηλής ραπτικής. Αυτό σηματοδότησε μια σημαντική περίοδο για τη βιομηχανία, σηματοδοτώντας μια επιστροφή στην κομψότητα και την πολυτέλεια μετά από χρόνια λιτότητας λόγω του πολέμου.
Η έμφαση στη θηλυκότητα επεκτάθηκε πέρα από τα ρούχα για να περιλαμβάνει ολόκληρο το look. Οι γυναίκες χτένιζαν σχολαστικά τα μαλλιά τους, συχνά σε περίτεχνα χτενίσματα, και τα συνδύαζαν με καπέλα, γάντια και τσάντες. Το συντονισμένο σύνολο, με κάθε λεπτομέρεια προσεκτικά μελετημένη, έγινε το σήμα κατατεθέν της γυναικείας μόδας της δεκαετίας του ’50.
Η δεκαετία του ’50 σηματοδότησε μια επιστροφή στη λάμψη και έναν εορτασμό της θηλυκότητας στη μόδα. Ενώ η έμφαση της εποχής στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων μπορεί να θεωρηθεί επικριτικά σήμερα, η διαρκής επιρροή του στυλ της δεκαετίας του ’50 στη σύγχρονη μόδα είναι αναμφισβήτητη.
Αυτή η εποχή στην ιστορία της μόδας αναφέρεται συχνά ότι εκτείνεται από το 1947 έως το 1957, συμπίπτοντας με τη θητεία του Christian Dior στην επώνυμη εταιρεία του. Η περίοδος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είδε μια απόρριψη της λιτότητας του πολέμου και μια υιοθέτηση της ομορφιάς και της πολυτέλειας, που ενσαρκώνονται από τις φαρδιές φούστες και τις στενές μέσες του New Look.
Η μεταπολεμική οικονομική άνθηση τροφοδότησε περαιτέρω την επιθυμία για μοντέρνα ρούχα, καθιστώντας τη δεκαετία του ’50 μια χρυσή εποχή τόσο για την υψηλή ραπτική όσο και για την έτοιμη ένδυση.
